The Betterment Series : Why Happiness Feels So Damn Hard ทำไมเราถึงไม่เคยมีความสุขเลย

เราถูกสอนให้เชื่อว่า ความสุขคือสิ่งที่ต้องวิ่งตามให้ทัน เราถูกหล่อหลอมด้วยภาพจำว่า ถ้าเรียนจบ ได้งานดี มีเงินเดือนดี ซื้อบ้าน ซื้อรถ มีแฟนดี ๆ เดี๋ยวเราก็จะมีความสุขเอง “ถ้าได้สิ่งนั้น ฉันจะมีความสุข” แต่พอได้ทุกอย่างแล้ว ทำไมมันยังรู้สึกว่างเปล่าอยู่ลึก ๆ เหมือนเราทุ่มทั้งชีวิตวิ่งไปข้างหน้าเพื่อไปเจออะไรบางอย่าง แล้วกลับพบว่า มันไม่มีอะไรอยู่ตรงนั้นเลย เหมือนพยายามจะเติมถังน้ำที่มีรูรั่วอยู่ข้างล่าง

นักจิตวิทยาเรียกสิ่งนี้ว่า Hedonic Treadmill มันคือวงจรที่เราจะตื่นเต้นกับสิ่งใหม่ ๆ แค่ช่วงแรก แล้วความรู้สึกพิเศษนั้นจะหายไปอย่างรวดเร็ว กลายเป็น “เรื่องปกติ” ภายในเวลาไม่นาน แล้วก็เริ่มวิ่งหาเป้าหมายใหม่อีกครั้ง ไม่มีวันพอใจในความสุขที่มีอยู่ในครอบครอง

แต่ทำไมบางคนกลับมีความสุขได้ง่าย ๆ กับเรื่องเดิม ๆ ทำไมความสุขถึงแตกต่างกันในแต่ละคน?

สาเหตุเพราะ ทุกคนมี “จุดสมดุลของความสุข” ของตัวเอง ซึ่งถูกกำหนดจากพันธุกรรม บุคลิก และประสบการณ์ชีวิต แต่ข่าวดีคือ เราสามารถ “รีเซ็ตลู่วิ่งของความสุข” ได้ ไม่ใช่ด้วยการหาของใหม่มาเติม แต่ด้วยการหันกลับมาเข้าใจความสุขแบบลึกซึ้งมากขึ้น
งานวิจัยพบว่ามีวิธีที่ช่วยให้เราเข้าถึงความสุขได้ง่ายขึ้น

• การฝึกขอบคุณในสิ่งที่เรามีด้วยความตั้งใจทุกวัน การเขียน gratitude journal บันทึก หรือแค่การหลับตาแล้วทบทวนสิ่งดี ๆ ที่เกิดขึ้นในแต่ละวัน ช่วยฝึกสมองให้โฟกัสกับด้านบวกของชีวิต แทนที่จะหมกมุ่นอยู่กับสิ่งที่ยังไม่มี หรือปัญหาที่วนเวียนซ้ำไปซ้ำมาในหัวเรา
• “เสพความสุขให้ช้าลง” เราใช้ชีวิตแบบ fast content มานานเกินไป เราดูซีรีส์เร็ว ฟังเพลงแค่ไม่กี่วิแล้วข้าม ดื่มกาแฟแต่ไม่รู้รส สัมผัสกับสิ่งรอบตัวแค่ผิวเผินโดยไม่เคย “อยู่กับมันจริง ๆ”
• ใช้ชีวิตให้ตรงกับสิ่งที่เราเชื่อ การใช้เวลากับคนที่เราแคร์จริง ๆ ไม่ใช่แค่โพสต์รูปว่ามีเพื่อน การกลับมาเขียน เล่นดนตรี วาดรูป หรืออะไรก็ตามที่เราอยากทำ โดยไม่ต้องการให้ใครเห็น มันคือการหาความสุขจากแก่น ไม่ใช่เปลือก

สุดท้ายแล้วความสุขไม่ใช่ของคนที่มีทุกอย่าง แต่เป็นของคนที่ “มองเห็น” ว่าตัวเองมีอะไรอยู่แล้วบ้าง และเลือกที่จะอยู่กับสิ่งนั้นอย่างรู้คุณค่า เพราะความสุขไม่ได้หายไปไหน เราแค่เดินเร็วเกินไป จนมันตามไม่ทัน